Witaj w Nieklasowej 🌿

 

Czyli kilka słów o mnie, naszej drodze i tym blogu

Nie lubię mówić o sobie. Wolę słuchać, wspierać, być obok. Ale skoro jesteś tutaj, to może dobrze będzie, jeśli na moment się zatrzymam i opowiem Ci, kim jestem – i dlaczego powstała Nieklasowa.

Od 27 lat jestem mamą – trójki dzieci i jednego dzieciątka, które noszę w sercu. To ono jest moim cichym aniołkiem.

Życie bardzo mnie ukształtowało właśnie przez macierzyństwo. Rozwijam siebie, gdy rozwijam i wspieram moje dzieci. A od momentu, kiedy na świat przyszedł Szczepan – mój najmłodszy syn – stałam się jeszcze bardziej mamą domową. Taką, która szuka innych dróg. Która nie boi się iść pod prąd.

Edukacja domowa przyszła do nas w odpowiednim momencie. Nieplanowana, a jednak bardzo potrzebna. Dziś stała się nie tylko codziennością, ale też moją pasją. Podobnie jak spektrum autyzmu, które nie jest tylko „diagnozą”, ale sposobem postrzegania świata. Inaczej, głębiej, czasem trudniej, ale też piękniej.

Ten blog to nasza przestrzeń. 

Nieklasowa – czyli bez klasy, bez ławek, bez dzwonków. Ale z relacją, z zaufaniem, z uważnością. Piszę, żeby zostawić ślad. Pokazać, że można inaczej. Może niełatwo. Ale prawdziwie.

Cały czas się uczę.

Czytam o edukacji domowej, spektrum, niepełnosprawności. Biorę udział w webinarach, szczególnie tych, które prowadzi Fundacja Prodeste, Adrian Borowik, Gosia Stańczyk – ludzie, którzy uczą, jak być blisko, jak wspierać z uważnością.

Szukam alternatywnych dróg. Nie tylko dla Szczepana, ale i dla siebie – jako kobiety, która chce być w zgodzie ze sobą.

Jeśli chcesz – rozgość się tutaj.

Możesz zajrzeć do naszego pierwszego wpisu o drodze do edukacji domowej albo poczytać, jak uczymy się na co dzień.

Niech będzie to miejsce ciepłe, ludzkie, wspierające.

Dla Ciebie. Dla mnie. Dla naszych dzieci.